ตะกรุตมหาฉะหัง (มหาจังงัง) อาจารย์เหลี้ยม นาโยง สำนักไชยมงคล จ.ตรัง ปี 2566

ตะกรุตมหาฉะหัง (มหาจังงัง) อาจารย์เหลี้ยม นาโยง สำนักไชยมงคล จ.ตรัง ปี 2566

ศิษพุทธาคมเขาอ้อ สรรพวิชาเขาอ้อ ไสยเวทวิทยาคมที่ขึ้นชื่อว่าเป็นตรรกะศิลาแห่งแดนใต้ ...

 

ใส่หลอดฝาสแตนเลส ติดกาวกันน้ำ พร้อมใช้งาน (ถ้าจะแกะออกจากหลอด ต้องใช้ไฟลนฝาตะกรุดก่อน)

 

ตะกรุตมหาฉะหังชุดนี้จารด้วยแผ่นทองแดง ขนาดกว้าง ๗ ซม. x ยาว ๗ ซม.

ด้านในดอกตะกรุตบรรจุด้วยธาตุกายสิทธิ์ , มวลสารศักดิ์สิทธิ์ต่างๆ

หยอดครั่งแดงปิดหัวปิดท้ายดอกตะกรุต (ครั่งแดง พ่อท่านเพียรชัย วัดช่องน้อย มอบให้มา)

จัดสร้างทั้งหมด จำนวน ๓๒ ดอกเท่านั้น (พร้อมหลอดแก้ว)

ปลุกเสกนานถึง ๕๗ วาระ

 

     ตะกรุตมหาฉะหังนี้ เมื่อ พ.ศ.๒๕๖๐ กระผมได้จารเมื่อวันเสาร์ ขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๓ ปีวอก (วันมาฆบูชา)

และได้จารครบเสร็จสิ้นภายในวันเดียว จำนวนทั้งหมด ๓๒ แผ่น

และได้บรรจุมวลสารต่างๆในดอกตะกรุตแล้วเสร็จภายในวันเดียวกัน

การลงจารยันต์นั้นก็จะมีการแต่งเฉี้ยนครู (พานครู) เชิญครูหมออาจารย์และอื่นๆ

และจะทำการปลุกเสกเป็นปฐมฤกษ์เป็นการเฉพาะให้แล้วเสร็จในวันเดียวกัน

และเมื่อปลุกเสกเป็นที่พอใจแล้ว กระผมก็ได้ทำการปลุกเสกเดี่ยวเพื่อปิดท้ายวาระ

และบัดนี้เป็นเวลาล่วงมา ๖ ปีกว่า กระผมได้เห็นว่าเหมาะสมแก่กาลเวลาแล้ว

จึงนำมาให้ผู้ที่มีความเชื่อมั่นและมีความเคารพศรัทธาได้ร่วมเช่า - บูชา

 

     ตะกรุตมหาฉะหังนี้มีอิทธิคุณเหมือนกันกับตะกรุดขุนโจรทุกประการ

แต่จะปลุกเสกเป็นการเฉพาะในวาระสุดท้าย ให้เป็นไปในทางดุดันและเพื่อไว้สำหรับในการสู้

ตะกรุตนี้จะเหมาะแก่บุคคลที่ใช้ชีวิตหรือทำงานที่เสี่ยงต่อศาสตราวุธโดยเฉพาะ

สามารถพกพาได้ทั้งผู้หญิงและผู้ชาย ไม่จำกัดว่าจะทำอาชีพ ทำงานทำการอะไร

และการที่พกพาตะกรุตนี้ จะทำให้ใจร้อน แต่จะมีคาถาสำหรับในการดับร้อนมอบให้ไปด้วย

ไม่ต้องกลัวว่าเกิดเหตุเพทภัยหรือจะเป็นผลไปในทางไม่ดีแก่ผู้ที่พกพาแต่อย่างใด

คนที่พกพาตะกรุตมหาฉะหังนี้ ถ้าหากมีคนจะทำร้ายแก่เรา เขาจะอยู่ในอาการตะประหม่า

จะยืนนิ่งอยู่ แบบอาการคนตกตะลึงทำอะไรไม่ถูก จะอยู่แบบนั้นสักครู่ใหญ่

และยังมีอิทธิคุณในด้านป้องกันภัยต่างๆ แคล้วคลาดปลอดภัย คงกระพันชาตรี อื่นๆ...

 

 

     ตะกรุตมหาฉะหังชุดนี้กระผมได้จัดสร้างเอาไว้ตั้งแต่ พ.ศ.๒๕๖๐

แต่ไม่เคยบอกแจ้งเอาไว้ในวาระปลุกเสกแต่อย่างใด เพราะจงใจว่าสร้างให้เป็นชุดพิเศษ

และได้นำไปปลุกเสกพร้อมวัตถุมงคลต่างๆหลายวาระมาก (นับวาระไม่ถ้วน)

แต่ขอสรุปย่อๆ ได้นำไปปลุกเสกพร้อมลอยองค์สมิงมนต์ ๓๘ วาระ , พร้อมมีดหมอไชยมงคล ๑๙ วาระ

รวมทั้งหมด ๕๗ วาระ และจะปลุกเสกเดี่ยวอีก ๒ วาระ

สรุป !!! ตะกรุตมหาฉะหัง - จังงัง นี้ ปลุกเสกทั้งหมด ๕๙ วาระด้วยกันครับ...

 

 สำนักไชยมงคล (อาจารย์เหลี้ยม นาโยง) ผู้สร้าง

 

 

*****************************************************

 

ประวัติอาจารย์เหลี้ยม นาโยง

 

     "   #อาจารย์เหลี้ยม นาโยง "

  บ้านหนองเหรียง อ.นาโยง จ.ตรัง

ได้เรียนวิชาไสยศาสตร์ เรียนวิชาคาถาอาคมต่างๆ จากครูอาจารย์สายเขาอ้อหลายๆท่าน และ ได้บวชเรียนหนังสืออยู่ที่วัดประสิทธิชัย (ท่าจีน) จ.ตรัง

 

ได้เรียนวิชาในสายพ่อท่านวันจากหลวงพ่อสุทัตต์ เจ้าอาวาสในยุคนั้น

และได้เรียนการเขียนอักขระขอมจากอาจารย์โด่ง ปูขาว บ้านบางรัก

และเรียนคาถาอาคมจากพระอาจารย์มงคล วัดใหม่ท่าจีน

และจากนั้นก็ได้ย้ายไปอยู่ที่วัดเขาอ้อเป็นระยะเวลาหลายปี

และได้ไปต่อเรียนวิชาต่างๆจากอาจารย์ประจวบ คงเหลือ

และครูอาจารย์อีกหลายๆท่าน เช่น...หมอชัย บ้านปากคลองเก่า

หมอแซม บ้านดอนหลา

หมอผล บ้านปากคลองเก่า (เรียนยาสมุนไพร)

 

เมื่อสึกมาแล้วก็ยังได้ขวนขวายต่อเรียนวิชาต่างๆ

จากพระและอาจารย์ฆราวาสอีกหลายๆท่าน เช่น...

พ่อท่านแปลก วัดปากปรน 

พ่อท่านเปี่ยม วัดลำปลอก 

พ่อท่านล้อม วัดต้นปีก

พ่อท่านพลอย วัดหาดเลา 

พ่อท่านเพียรชัย วัดช่องน้อย ฯลฯ

 

และได้เรียนจากฆราวาสเขาอ้ออีกหลายๆท่านด้วยกัน เช่น...

ตาส้อง ทองแจ้ง บ้านทุ่งส้าน

ตาแบน จันทร์แผ้ว บ้านควนยอดทอง

ตาลอบ หยูจีน บ้านควนสวรรค์ 

อาจารย์เชื้อ ทองคำแทน บ้านห้วยไทร

ตาเพิ่ม ชัยแก้ว บ้านไสบ่อลึก 

ตาระพี บ้านสวน ฯลฯ

 

อาจารย์ฆราวาสที่สำคัญมากอีกท่าน คือหมอคล้อย จันทร์สร

เพราะท่านเป็นทั้งอาจารย์และเป็นทั้งเครือญาติและอยู่ในหมู่บ้านเดียวกัน ห่างกันประมาณ ๓๐๐ เมตร

ตาคล้อยได้สอนสรรพวิชาอาคมต่างๆให้ตั้งแต่บวชเป็นสามเณร

และต่อเรียนจากตาคล้อยมาตลอดจนท่านเสียชีวิต

และยังได้เรียนวิชาจากครูอาจารย์ต่างๆอีกหลายๆท่าน...

((ประวัตินี้ได้เขียนขึ้นพอเป็นสังเขปเท่านั้น ))

 

 

****************************************************

 

 

******อาจารย์อาจารย์เหลี้ยม นาโยงเล่าถึงการไปขอเรียนวิชากับครูบาอาจารย์ของท่านของท่าน

 

สมัยที่ผมไปเรียนกับครูอาจารย์ที่ท่านเป็นพระสงฆ์

บางหลวงพ่อที่ผมไปขอวิชาจากท่านนั้นๆ

กว่าจะได้เรียนท่านจะลองใจเราสารพัด

จะต้องซักจีวร บีบนวด ล้างบาตร หิ้วชั้น

ถากหญ้า กวาดขยะลานวัด ทำอื่นๆอีกมากมาย

ถ้าครูอาจารย์ท่านเป็นฆราวาสก็จะต้องขยันเทียวมาเทียวไป

ต้องไปอาสาสมัครรับใช้ครูอาจารย์ท่านในทุกอย่าง

ไม่ว่าท่านจะไปทำพิธีกรรมอะไรก็จะต้องไปด้วย ไปช่วยไปเป็นลูกมือท่าน

ไปอยู่ไปหาท่านอย่างสม่ำเสมอ จนท่านเห็นถึงความตั้งใจจริง

จะต้องทำตามที่ท่านสั่งกันแค่ตายหวางอีได้มาสักอย่างสักบท

บางอาจารย์ท่านให้คาถา ให้มนต์เรา แล้วท่านให้ท่องให้จำ

แล้วพาเราไปนั่งภาวนาคาถาอยู่ในป่าช้า

พอยามหัวรุ่งไม่รู้ว่าอาจารย์ท่านยกขึ้นไปเมื่อไหร่แล้ว

หารู้หม้ายว่าเรานั่งภาวนามนต์อยู่คนเดียวตั้งแต่ตีเท่าไหร่

ครูอาจารย์ท่านลุกขึ้นกลับไปนอนเสียเมื่อไหร่แล้วก็ไม่รู้

ครูอาจารย์บางท่านพาเราไปนั่งสมาธิหน้าเชิงตะกอน

ตอนที่ถ่านไฟเผาศพยังแดงๆอยู่เลยก็มีหลายครั้ง

แถมพอกลับมาถึงกุฏิท่านบอกว่าท่านลืมอาสนะ ลืมของไว้ในป่าช้าบ้าง

ท่านใช้ให้ไปเอาของให้ท่าน แต่ต้องไปเอาคนเดียว ใครจะไปเอาก็ได้

ผลสุดท้ายเมื่อเราอาสาไปเอา ของๆท่านๆก็ลืมเอาไว้จริงนั้นแหละ

แต่บนอาสนะหรือสิ่งของต่างๆจะตั้งทับกระดาษไว้แผ่นนึง

กระดาษแผ่นนั้นท่านก็เขียนคาถาเอาไว้ให้เราเอามาท่องมาเรียน

นี้คือภูมิธรรมและปัญญาต่างๆของครูอาจารย์ท่าน

สิ่งเหล่านี้คือการปรนนิบัติและการอยู่ด้วยกับครูอาจารย์

ท่านจะตรวจดูนิสัยใจคอ ดูใจและความอดทนของเรา

บางท่านทดสอบ ฝึกฝน ด้วยกลวิธีต่างๆมากมาย

อาจารย์บางท่านก็ ดุ ด่า ว่า เฆี่ยนตีสารพัด

เปรียบดั่งการตีเหล็ก เพื่อให้เป็นเหล็กเนื้อดีมีคุณภาพ

สิ่งเหล่านี้เป็นขั้นพื้นฐานต่างๆที่ศิษย์ควรจะเรียนรู้...

**********************************

นี้แหละ !!!

ก่อนที่จะเป็นอาจารย์เหลี้ยม นาโยง เยี่ยงทุกทุกวันนี้

หาใช่มีชื่อหรือดังมาได้เพราะใช้สื่อโซเชียล

หรือจ้างลงหนังสือ การลงนิตยาสารประชาสัมพันธ์ตัวเอง...